Wat waren we blij dat Cato nu wel zwanger was van Texas, na een mislukte dekking in februari. Rond 24 augustus zou Cato gaan bevallen!

​

Op zondag 21 augustus verloor Cato 's avonds haar slijmprop, spannend! Die nacht gebeurde er niets en ook op maandag bleef het stil. Na nog een nacht waken, verloor ze op dinsdagochtend vroeg steeds wat vruchtwater. Toen er geen weeen kwamen, heb ik na 5,5 uur de dieranarts gebeld. Als er de 2 uur erna niets zou gebeuren, dan moesten we komen. En daar zaten Cato en ik om 14.30 uur bij de dieranarts. Na wat voelen werd besloten dat de kittens gehaald moesten worden met een keizersnede. Nog langer wachten zou schadelijk zijn voor de kittens, dus er moest iets gebeuren...

​

Rond 15.30 uur werden er 2 (kleine) levende kittens gehaald van 77 en 86 gram, maar ook zat er iets in haar buik dat niet echt een kitten genoemd kon worden, een groot misvormd weefsel... Na verder kijken blijkt dat Cato een misvormde en poreuse baarmoeder heeft en dat het eigenlijk een wonder is dat er 2 kittens in gegroeid zijn (vandaar dat de eerste dekking niet lukte). Alles moet eruit!! Dit blijkt niet zo makkelijk, want tijdens de operatie krijgt Cato diverse bloedingen en ligt ze te kronkelen op de tafel. De dierenarts heeft nog nooit zo'n baarmoeder gezien en ik zie de paniek in haar ogen. Als dit maar goed gaat... Na veel bloedverlies wordt Cato na 1,5 uur dichtgemaakt en bijgebracht.

​

Ze wil niets van haar kittens weten, maar ook blijft ze bloeden. Er wordt besloten om haar weer onder narcose te brengen en de bloeding te stoppen. Ik ga naar huis met de 2 kleine frummeltjes, zodat ze kunnen eten. 's Avonds kunnen we Cato halen. Ze heeft een injectie gekregen om de melk te stimuleren, maar ze voelt zich zo rot! Elke 2 uur voeden we de kleintjes (volgens de dierenarts 2 katertjes) en proberen Cato erbij te betrekken, maar ze wil niet... helaas. Er wordt ons aangeboden (en aangeraden) om de kittens naar een andere moederpoes te brengen, die het voeden en de verzorging van ons kan overnemen, maar mijn gevoel zegt dat het goed gaat komen en ik wil niet opgeven!

 

Het lilac "katertje' doet het goed op flesjes, maar de creme blijft kwakkelen. Op donderdag 25 augustus rond 22.30 uur overlijdt het creme katertje na 2,5 dag... zo verdrietig! Nu is alleen Hero nog over (zo had ik het lilac katertje genoemd).

Nog 1 keer geven we Cato een flinke dosis pijnstilling en melkstimulatie, maar ze wil nog steeds niet. Maarrr... weer 2 nachten later leg ik na de voeding Hero bij Cato en ze accepteert hem!! Wat ben ik blij... De melk komt op gang en bijvoeden is al snel niet meer nodig, Hero komt goed aan. We krijgen weer hoop dat het goed gaat komen en gaan genieten van moeder en kitten! Dan krijg ik van Marja te horen dat Hero genetisch gezien geen katertje kan zijn, het moet een poesje zijn. Mijn hart maakt een sprongetje... een lilac poesje, dat wilde ik zo graag!!! En ja hoor, het is een poesje en krijgt van Ronald de naam Jolie.

​

Toch hebben we te vroeg gejuicht... Jolie doet het prima en na 8 dagen is haar geboortegewicht verdubbeld! Mama doet het ook super en zorgt goed voor haar meisje. Iedereen blij! Totdat ik vanaf dinsdagmiddag steeds een vlek op de doek in het hok zie. Misschien ontlast ze Jolie niet zo netjes of lekt ze melk... Maar wat vaker verschonen dus! Pas op woensdagmiddag 31 augustus zie ik dat de wond van de keizersnede open is gegaan. Dat ziet er niet goed uit! Gelijk naar de dierenarts... Cato heeft hoge koorts en haar buik is flink ontstoken. Daarom krijgt ze 3 hechtingen, een drain en nieuwe antibioticum. Na 5 dagen (of eerder als het nodig is) moet ik terugkomen, want waarschijnlijk moet ze weer onder narcose omdat de ontsteking de groot en diep zit. Voor nu moet ik haar goed gaan schoonhouden en hopen dat de koorts snel zakt. Wat een tegenvaller! Ik wil niet dat mijn meisje pijn heeft en ze heeft genoeg polonaisse aan haar lijfje gehad.

​

1 september Ze wil niet meer eten en ik zie dat ze zich niet lekker voelt. Het zit me niet lekker en op donderdagochtend heb ik een second opinion bij een andere dierenarts, hier in Zoetermeer. De koorts is niet gezakt en ze vindt het moeilijk om te zeggen of de buikwand nog dicht is. Toch moet er iets gebeuren... Ik krijg een keuze: we halen Jolie bij Cato weg en gaan haar helemaal volspuiten met pijnstilling en andere antibiotica, welke niet geschikt is voor kittens. Wij moeten Jolie dan weer gaan voeden en ze mag niet meer bij Cato. Of we laten Jolie bij Cato en hopen dat de koorts uit zichzelf weggaat en dat ze weer gaat eten en drinken. Moeilijk, moeilijk, moeilijk...

Ik heb besloten dat ik het nog 24 uur aankijk en als haar temperatuur dan niet gezakt is, gaat Jolie weer aan de fles en gaan Cato aan de troep om beter te worden! Wel heb ik bedacht dat ze dan een hempje aan kan zodat Jolie wel lekker bij haar kan liggen. Cato krijgt nu 4x een booster astronautenvoer met een spuit in haar bekje, zodat ze iig wat kan aansterken. Tot zover...